bliksem
jochem stelde deze vraag op 09 mei 2015 om 10:27.
Quote
Hallo
Ik vraag me af waarom bliksem altijd in zig zag lijnen naar beneden komt terwijl de elektronen zo snel mogelijk naar de aarde willen(naar de protonen).
Vind ik het raar dat ze niet een rechte weg nemen naar de aarde.
Kan iemand mij uitleggen waarom de elektronen toch in zigzag lijnen naar de aarde komen.
alvast bedankt
Reacties:
Jan van de Velde
10 mei 2015 om 00:06
dag Jochem,
Goeie vraag (en dat betekent dan, zoals zo vaak wanneer je zoiets zegt, dat we er het fijne nog niet van weten)
Die zig-zags kunnen zelfs kleiner zijn dan je mogelijk zou denken:
Martin A. Uman:
Het komt er eigenlijk - voor zover we tot nu toe weten- op neer dat lading zich een weg zoekt door de atmosfeer van een plaats met overschot naar een plaats met tekort. De lucht tussen die twee plaatsen is echter niet homogeen, zowel qua lading als qua geleidend vermogen. Wat bij dat laatste mogelijk ook een rol speelt is (kosmische) straling die onderweg luchtmoleculen ioniseert. Geïoniseerde lucht is een goede geleider in tegenstelling tot normale lucht.
Geïoniseerde sporen als gevolg van straling kun je mooi zien in een zg nevelkamer, omdat geïoniseerde moleculen ook prima condensatiekernen voor damp vormen:

(voor de schaal: aan de sporen te zien schat ik de oppervlakte van de bak ongeveer 1 x 1 meter)
De bijna onzichtbare "leader" die aan een serieuze bliksem voorafgaat maakt zo sprongetjes, zoals jij zou doen als je een bergrivier wil oversteken met droge voeten; je weet ongeveer waar je heen wil, maar ziet je hele pad niet van te voren in detail voor je, vanaf elke steen zoek je de volgende makkelijkste steen en zo ga je zig-zaggend naar de overkant. De makkelijkste weg naar de overkant is maar zelden een rechte lijn. In het geval van de lucht onder een onweersbui: de "stenen" veranderen onderweg ook nog eens van plaats, en er komen er permanent bij, en er verdwijnen er weer.
Daar waar die leader passeert laat hij verhitte en geïoniseerde lucht achter die makkelijk geleidt en zo ontstaat er een zig-zag kanaal waarlangs de bekende grote ontlading kan plaatsvinden.
Ik hoop dat je wat aan dit antwoord hebt. Maar nogmaals, dit zijn maar "educated guesses". Precies weten doen we het nog niet. Er is nog onderzoek zát te doen in de wereld zie je wel.
Groet, Jan
Goeie vraag (en dat betekent dan, zoals zo vaak wanneer je zoiets zegt, dat we er het fijne nog niet van weten)
Die zig-zags kunnen zelfs kleiner zijn dan je mogelijk zou denken:
Martin A. Uman:
- When we speak of the length of lightning, we normally picture
- long sections of the channel as being fairly straight. Photographs
- show, however, that the channel is very tortuous on almost
- any scale. There are zigs and zags 100 yards long and,
- within these, other zigs and zags 10 yards long, and within these
- yet smaller zigs and zags (Refs. 10.3, 10.4, 10.5). Very detailed
- photographs have shown lightning channels that twist and bend
- on a distance scale measured in inches (Ref. 10.5). .
Het komt er eigenlijk - voor zover we tot nu toe weten- op neer dat lading zich een weg zoekt door de atmosfeer van een plaats met overschot naar een plaats met tekort. De lucht tussen die twee plaatsen is echter niet homogeen, zowel qua lading als qua geleidend vermogen. Wat bij dat laatste mogelijk ook een rol speelt is (kosmische) straling die onderweg luchtmoleculen ioniseert. Geïoniseerde lucht is een goede geleider in tegenstelling tot normale lucht.
Geïoniseerde sporen als gevolg van straling kun je mooi zien in een zg nevelkamer, omdat geïoniseerde moleculen ook prima condensatiekernen voor damp vormen:

(voor de schaal: aan de sporen te zien schat ik de oppervlakte van de bak ongeveer 1 x 1 meter)
De bijna onzichtbare "leader" die aan een serieuze bliksem voorafgaat maakt zo sprongetjes, zoals jij zou doen als je een bergrivier wil oversteken met droge voeten; je weet ongeveer waar je heen wil, maar ziet je hele pad niet van te voren in detail voor je, vanaf elke steen zoek je de volgende makkelijkste steen en zo ga je zig-zaggend naar de overkant. De makkelijkste weg naar de overkant is maar zelden een rechte lijn. In het geval van de lucht onder een onweersbui: de "stenen" veranderen onderweg ook nog eens van plaats, en er komen er permanent bij, en er verdwijnen er weer.
Daar waar die leader passeert laat hij verhitte en geïoniseerde lucht achter die makkelijk geleidt en zo ontstaat er een zig-zag kanaal waarlangs de bekende grote ontlading kan plaatsvinden.
Ik hoop dat je wat aan dit antwoord hebt. Maar nogmaals, dit zijn maar "educated guesses". Precies weten doen we het nog niet. Er is nog onderzoek zát te doen in de wereld zie je wel.
Groet, Jan